De verschillende meridianen

Longmeridiaan: Deze loopt vanaf de voorkant van de schouder langs de binnenkant van de armen tot de hoek van de duimnagel.

Dikkedarmmeridiaan: Deze begint op het uiteinde van de wijsvinger. Het stroomt door de rug van de hand omhoog door de achterkant van de arm naar de schouder. Vervolgens buigt hij boven het sleutelbeen af, omhoog naar de nek en de wang, tot het einde van de neusvleugel.

Maagmeridiaan: Deze meridiaan begint net onder het oog en loopt onder de mond, dan terug naar de wang tot de slaap. Vanaf het kraakbeen loopt het naar de keel, langs het sleutelbeen en naar beneden door de voorkant van het lichaam en been tot het uiteinde van de tweede teen.

Miltmeridiaan: deze begint op het uiteinde van de grote teen en gaat aan de binnenkant van het been omhoog. Dan loopt het naar de buik en van daaruit naar de borst om bij de oksel te eindigen.

Hartmeridiaan: Deze meridiaan loopt vanaf de oksel vis de binnenkant van de arm naar de pink.

Dunnedarmmeridiaan: Begint op de pink en loopt over de achterkant van de arm, over het schouderblad naar het sleutelbeen en omhoog naar de wang. Daar splits deze zich, één eindigt bij de  neus, de ander bij het oor.

Blaasmeridiaan: Begint bij de binnenhoek van het oog en loopt over de bovenkant van het hoofd. Dan vertakt het zich bij de nek, waarbij het in twee lijnen parallel met de ruggengraat naar beneden loopt. Deze twee vertakkingen  lopen verder over de billen en door de achterkant van de benen, waar ze bij de knie weer samenkomen. Deze meridiaan eindigt op het uiteinde van de kleine teen.

Niermeridiaan: Deze meridiaan begint bij de kleine teen en loopt door de voetzool voordat hij weer verder gaatvia de binnenkant van het been naar de bovenkant van de binnenkant van de dij. Van hier uit loopt het naar de zijkant van de buik en eindigt vlak bij de oksel. 

Peridardiummeridiaan: In de oosterse geneeskunst is deze meridiaan ook wel bekend onder de naam 'Hartbeschermer. In de westerse is er geen equivalent voor. Deze begint beven de tepel en stroomt via de arm naar het uiteinde van de middelvinger.

Drievoudige-verwarmermeridiaan: Deze heeft geen equivalent in de westerse geneeskunst. In de oosterse geneeskunst is dit de doorgang tot de Ki (of Qi) en stroomt door de onderbuik. De meridiaan begint op het uiteinde van de vierde vinger en loopt omhoog via de achterkant van de arm naar de schouder, omhoog naar de nek en over de bovenkant van het oor tot de buitenhoek van het oog.

Galblaasmeridiaan: Deze meridiaan begint bij de buitenhoek van de oogkas en draait over het hoofd naar beneden naar de nek. Dan zigzagt het naar beneden langs de buitenkant van het lichaam, gaat verder naar beneden langs de buitenkant van het been en eindigt op het uiteinde van de vierde teen.

Levermeridiaan: Deze begint op de grote teen en loopt over de bovenkant van de voet. Het gaat langs de binnenkant van het been omhoog naar de lies, dan omhoog naar de onderbuik en eindigt op de borst.

Ren- en Du-meridianen: In de oosterse geneeskunst staan deze bekend als 'extra meridianen' en ze zijn niet verbonden met een orgaan. De Ren-meridiaan loopt over de middenlijn vanaf e onderkant van de buikholte naar de onderlip. De Du-meridiaan loopt van de bovenlip over de achterkant van het hoofd naar beneden langs de ruggengraat en eindigt bij de bilnaad.